Życiorys

Marx

Fernando Torres przyszedł na świat 20 marca 1984 w jednym z madryckich szpitali. Wychował się i dorastał w jednej z dzielnic Madrytu, w Fuenlabradzie. Jak wspominają jego rodzice oraz znajomi, od kiedy tylko nauczył się chodzić, jego ulubioną zabawką stała się piłka. Nikt jednak pewnie nawet w najśmielszych marzeniach w tamtych czasach nie zakładał, że Fernando stanie się jednym z najlepszych piłkarzy świata.

Bramkarz

Fernando to syn Jose oraz Flori Torres. Najmłodszy z trójki rodzeństwa - obok siostry Marii i brata Israela, który na dobre zaszczepił w nim miłość i smykałkę do futbolu. Gdy miał niespełna pięć lat zapisał się do lokalnego madryckiego klubiku piłkarskiego o nazwie Parque 84. Na treningi dowoziła go mama, w klubie, po zakończonej pracy, często pojawiał się tata który doglądał swoich pociech. Największym jednak kibicem popularnego „Dzieciaka” był jego dziadek, zapalony kibic Atletico Madryt. Mało kto wie, że Fernando zaczynał na pozycji … bramkarza, podobnie zresztą jak jego brat. Jednak po bolesnej kontuzji (przy jednej z interwencji Fernando stracił kilka zębów) zrezygnował z dalszej gry na tej pozycji. Postanowił, że od tamtej pory to on zacznie gnębić bramkarzy drużyny rywali.

Będąc już napastnikiem, jak sam przyznaje, często inspirował się bohaterem japońskiej kreskówki opowiadającej o kapitanie Tzubasie Ozorze. Mając 10 lat strzelił 55 bramek dla zespołu Rayo 13 czym zwrócił na siebie uwagę skautów Atletico Madryt.

W Atletico Madryt

W zespole z Vicente Calderon zaliczył wszystkie drabinki klubowej hierarchii a sukcesy przyszły szybko. Już w 1998 w wieku niespełna 14 lat zdobył Puchar Nike i został okrzyknięty najlepszym kadetem w ówczesnej europejskiej piłce. Następnie terminował w rezerwach stołecznego klubu a zaszczyt debiutu w Atletico Madryt otrzymał 27 maja 2001 roku mając zaldwie 17 lat kiedy „Los Rojiblancos” grali jeszcze w Segunda Division a rywalem było Leganes. Pierwszą bramkę zdobył już tydzień później w meczu z Albacete. Ostatecznie sezon 2000-01 Atletico zakończyło na miejscu 4, przegrywając rywalizację o miejsce w Primera Division dosłownie o sześć bramek.
Sezon 2001-02 Fernando rozpoczął już z pierwszym zespołem. Zagrał w 36 spotkaniach drugiej ligi i zdobył 6 bramek a Atletico Madryt w cuglach wygrało drugą ligę hiszpańską co oczywiście oznaczało powrót do elity. W sezonie 2002/03 Fernando zdobył dla Atletico 14 bramek, w następnym aż 21 co poskutkowało powołaniem na Euro 2004. W następnych kampaniach dokładał odpowiednio 20, 13 i 15 bramek w sezonie.

Fernando w Atletico wyrósł na ulubieńca kibiców, uzyskał status porównywalny z tym, jaki posiadali najbardziej lojalni piłkarze z legendarnym Kiko na czele. W wieku 19 lat został już kapitanem „Los Rojiblancos”, zaczęły na niego zwracać uwagę najlepsze zespoły Europy z Manchesterem United, Barceloną i Internazionale na czele.

Liverpool FC

4 lipca 2007 roku Fernando Torres podpisał sześcioletni kontrakt z Liverpoolem. W Madrycie mało kto był zadowolony z odejścia żywej ikony klubu, zwłaszcza mocno przeciwko decyzji Enrique Cerezo protestowali kibice. Kwota transferu opiewała na 20 milionów funtów + Luis Garcia. Jak pokazał czas, świetnie na tym transferze wyszły obie strony, ponieważ Atletico mądrze zainwestowało zarobione pieniądze w zakup Diego Forlana.

Popularny „El Nino” oficjalnie zadebiutował w Liverpoolu 11 sierpnia 2007 roku w inauguracyjnej kolejce Premier League, w meczu przeciwko Aston Villi na Villa Park. Następnie, 15 sierpnia w meczu eliminacji Ligi Mistrzów z Tuluzą zadebiutował w tych elitarnych rozgrywkach. Na pierwszą bramkę w nowych barwach nie kazał czekać długo, ponieważ już w trzeciej kolejce (19 sierpnia), w 16 minucie meczu z Chelsea (jednocześnie swojego debiutu na Anfield) zdobył prowadzenie dla „The Reds” po ładnej indywidualnej akcji.

W pierwszym sezonie zaliczył aż trzy hat - tricki. Najpierw w spotkaniu Pucharu Ligi z Reading, następnie w ligowych spotkaniach z Middlesbrough i West Hamem. Był również pierwszym piłkarzem Liverpoolu od czasów Robbiego Fowlera który przekroczył barierę 30 bramek w sezonie. Z Liverpoolem doszedł do półfinału Ligi Mistrzów, w lidze angielskiej wraz z Liverpoolem zajął czwarte miejsce. Na osłodę został wicekrólem strzelców Premier League. Świetny debiutancki sezon zakończył z 46 występami na koncie i 33 bramkami.

Sezon 2008/09 zaczął od zdobycia bramki w meczu z Sunderlandem, następnie przyplątała się mu kontuzja uda w meczu z Aston Villą. Powróciwszy z rehabilitacji zapewnił Liverpoolowi zwycięstwo w derby Merseyside zdobywając dwa gole na Goodison Park 27 września. Kontuzje były prawdziwą zmorą Torresa w tym sezonie : wyeliminowały go praktycznie ze zmagań w fazie grupowej Ligi Mistrzów, w tym z dwóch spotkań z Atletico Madryt. W tym sezonie jednak zdobywał bramki w meczach z Manchesterem United, Realem Madryt, Chelsea Londyn czy Arsenalem pokazując, że jest świetnym napastnikiem. Okrasił go 17 bramkami 38 meczach. Niestety ten sezon naznaczyły kontuzje, i wynik byłby zdecydowanie lepszy. Po zakończeniu sezonu w którym Liverpool zdobył wicemistrzostwo Anglii i uzyskał najwięcej w historii punktów Torres podkreślił swoje przywiązanie do Liverpoolu renegocjując kontrakt.

Kampania 2009/10 rozpoczęła się od porażki i dość bladego występu Torresa na White Hart Line w Londynie. Pierwszą bramkę w sezonie zdobył w drugiej kolejce kiedy na Anfield zawitała jedenastka Stoke. Torres zanotował świetny wrzesień – najpierw zdobył dwie bramki z West Hamem, następnie hat-tricka przed własną publicznością w meczu z Hull City. Dzięki temu został wybrany Piłkarzem Miesiąca Września w Premier League. Otwierał wyniki w obu meczach z Manchesterem United, praktycznie w pojedynkę wyeliminował Lille i Benfikę z Ligi Europejskiej strzelając z nimi w sumie 4 bramki. Oczywiście Torresa musiały tradycyjnie dopadać mniejsze lub większe urazy które musiały mieć wpływ na jego postawę. W sezonie tym po raz ostatni na boisku pojawił się 11 kwietnia w meczu z Birmingham City (1-1). Przeklęte urazy wyeliminowały go z kolejnego dwumeczu z Atletico Madryt. Głównie z uwagi na urazy rozegrał najmniej meczów w sezonie od momentu przybycia na Anfield. Mimo to, liczbę 22 bramek w 32 meczach należy uznać za imponującą.

Reprezentacja Hiszpanii.

Podobnie jak w Atletico Madryt, tak i w reprezentacji Hiszpanii Torres pokonywał poszczególne szczeble w drodze do wymarzonej kadry seniorskiej. „El Nino” grał we wszystkich dostępnych kategoriach wiekowych i już na tej płaszczyźnie osiągnął dwa duże sukcesy. Najpierw w 2001 roku zdobył Mistrzostwo Europy z reprezentacją do lat 16 zdobywając w finale bramkę, natomiast w roku 2002 również to trofeum aczkolwiek z reprezentacją U-19.

Zaszczytu debiutu w dorosłej reprezentacji Hiszpanii Torres dostąpił 6 września 2003 roku, kiedy to Hiszpania pokonała w towarzyskim meczu rozgrywanym w Guimaraes Portugalię 0-3. Fernando Torres wybiegł w podstawowym składzie. Pierwszą bramkę dla reprezentacji zdobył 28 kwietnia w meczu z Włochami w Genui.
Z reprezentacją brał udział już w czterech turniejach rangi mistrzowskiej. Został zabrany na Mistrzostwa Europy do Portugalii, gdzie jednak był rezerwowym w pierwszych dwóch meczach a w wyjściowej jedenastce rozpoczął spotkanie z Portugalią, które Hiszpania przegrała i odpadła z turnieju.

Na Mistrzostwach Świata w 2006 roku Torres zagrał w trzech spotkaniach od początku i tylko w meczu z Arabią Saudyjską wchodził z ławki rezerwowych. Na Mundialu w Niemczech zdobył 3 bramki – jedną z Ukrainą i dwie z Tunezją. Razem z Davidem Villą zostali najlepszymi strzelcami „La Furia Roja” na tamtej imprezie. Warte podkreślenia jest, że Torres był najlepszym strzelcem Hiszpanii w eliminacjach WM 2006 zdobywając zuchwałą liczbe 7 bramek w 11 spotkaniach.

Selekcjoner Luis Aragones uczynił z Torresa kluczową postać mistrzowskiego teamu z roku 2008. Fernando zagrał w Austrii i Szwajcarii w 5 z 6 meczów. Był bohaterem małego skandalu po meczu z Rosją, kiedy to nie podał selekcjonerowi ręki po zmianie argumentując to tym, że „był zły na swoją słabą postawę na boisku”. W tych mistrzostwach zdobył dwie bramki : pierwszą w fazie grupowej w meczu ze Szwecją wygranym 2-1, drugą – najważniejszą w całym turnieju – w wiedeńskim finale przeciwko Niemcom. Razem z Davidem Villą utworzyli „atak marzeń” w jedenastce turnieju.

Przejmujący po Aragonesie reprezentację, były opiekun m.in. Realu Madryt, Vicente Del Bosque widzi w Torresie jednego z najlepszych napastników świata. Powołał go na MŚ mimo braku pewności, czy Fernando będzie w 100 % gotowy do gry pod względem motorycznym i fizycznym.
Popularny „El Nino” zagrał jak dotąd (stan na 3 lipca 2010) w reprezentacji Hiszpani 78 meczów i zdobył w nich 24 gole. W swojej reprezentacyjnej karierze zdobył dwa hat-tricki : pierwszego w meczu z San Marino, drugiego – z Nową Zelandią w ramach Confederations Cup 2009. Ten drugi jest ciekawy o tyle, że został ustrzelony w 17 minut.

Życie prywatne.

Fernando Torres uchodzi za człowieka spokojnego, nawet trochę nieśmiałego. Ze względu na swój młodzieńczy wygląd nazywany jest „Dzieciakiem” i jest istnym bożyszcze wśród kobiet. Mimo dużego powodzenia u płci przeciwnej, Fernando jest od wielu lat wierny tylko jednej kobiecie. Ollala Dominguez Liste to żona Torresa, z którą Fernando wspólnie wychowuje córeczkę Norę. Ślub Fernando i Ollali odbył się w maju 2009 roku a uroczystość była bardzo skromna. Fernando jest wielkim melomanem, przyjaźni się z wieloma hiszpańskimi twórcami muzyki, zwłaszcza z Dani Martinem, wokalistą El Canto del Loco.

[link widoczny dla zalogowanych]